با فرا رسیدن زمستان، لاهور که اکنون به جای باغها به آلودگی هوا شناخته شده است، با شاخص کیفیت هوا (AQI) بالاتر از $1000$، نیاز مبرمی به راهکارهای نوآورانه و پایدار دارد. تغییرات شدید اقلیمی، پاکستان را وادار میکند تا به سوی منابع انرژی تجدیدپذیر حرکت کند.
تعهدات جهانی و چالش گذار در پاکستان
جهش تقاضای شرکتها:
در سطح جهانی، ائتلافهایی مانند RE100 (که شرکتهای بزرگ را به استفاده ۱۰۰٪ از انرژیهای پاک متعهد میکند) تقاضای بخش خصوصی برای انرژیهای تجدیدپذیر را دو برابر کردهاند.
نیاز به برنامه دقیق:
پاکستان برای تبدیل تئوری اقتصاد سبز به واقعیت، به یک برنامه گذار مرحلهای و دقیق نیاز دارد. تشویق نوآوریها (مثل تولید خودروهای برقی) از سوی دولت و مسئولیتپذیری شرکتها برای کاهش تخریب محیط زیست ضروری است.
دو ابزار کلیدی برای اجبار به پایداری
برای تضمین امنیت انرژی و محیط زیست، دو راهکار سیاستی میتواند شرکتها را به سمت تولید پایدار سوق دهد:
مالیات کربن (Carbon Tax):
این مالیات، شرکتها را مجبور میکند که وابستگی به سوختهای فسیلی را کنار گذاشته و به سمت روشهای تولید کارآمد و پایدار حرکت کنند.
استاندارد سبد تجدیدپذیر (RPS):
این سیاست، ارائهدهندگان انرژی را ملزم میکند که درصد ثابتی از برق خود را از منابع پاک تأمین کنند. این امر تنوع منابع انرژی را بالا برده و وابستگی را کاهش میدهد.
نتیجهگیری
مسیر توسعه سبز و امنیت انرژی پاکستان، نیازمند رویکردی متوازن و تدریجی با مشارکت دولت و بخش خصوصی است. اگرچه حذف یکشبه سوختهای فسیلی ممکن نیست، اما سیاستها باید بر افزایش کارایی سیستمهای فعلی و سرمایهگذاری در فناوریهای تبدیل پاکتر متمرکز شوند. همکاری دولت و بخش خصوصی، همراه با یارانههای سبز، میتواند این گذار را تسریع کند.
