با وقوع حداقل سه درگیری بزرگ مرزی طی یک هفته، ضرورت حیاتی برای حل ریشهای مسائل و جلوگیری از گسترش درگیری بین پاکستان و افغانستان وجود دارد.
درگیریها و دیپلماسی پرریسک
تشدید بحران:
پس از حملات طالبان افغان در مرز چمن، پاکستان با انجام حملات تلافیجویانه و هدف قرار دادن اردوگاههای تروریستهای TTP در قندهار و کابل پاسخ داد. درگیریهای مشابهی نیز در کورم رخ داد.
آتشبس و مذاکره:
اگرچه یک آتشبس موقت برقرار شد و نخستوزیر پاکستان آمادگی خود را برای گفتگو (در صورت پذیرش شروط کابل) اعلام کرد، اما تنشها همچنان بالاست.
بازی دیپلماتیک هند:
این درگیریها همزمان با سفر وزیر خارجه طالبان به هند رخ داد؛ کشوری که پیش از این طالبان را محکوم میکرد، اما اکنون در یک چرخش سیاسی، استقبال گرمی از هیئت کابل به عمل آورده است. این وضعیت در حالی که تروریستهای ضدپاکستانی در افغانستان پناه گرفتهاند، میتواند تنها به نفع هند باشد.
لزوم اقدام منطقهای و بینالمللی
راهکار منطقهای:
برای اجتناب از یک درگیری طولانی، بهترین گزینه برای پاکستان، هماهنگی پاسخها با متحدان منطقهای از جمله چین است. همچنین، باید کانالهای گفتگوی کشورهای مسلمان چون قطر و عربستان باز بماند.
تهدید تروریسم:
تأکید میشود که TTP، که امنیت پاکستان را بهشدت تهدید میکند، در افغانستان پناهگاه یافته و حتی سازمان ملل نیز تأیید کرده که طالبان فضای عملیاتی و آموزشی برای TTP و القاعده فراهم میکند.
خواست منطقهای:
بر اساس نتایج نشست اخیر فرمت مسکو، استفاده از خاک افغانستان به عنوان تهدیدی علیه کشورهای همسایه پذیرفتنی نیست.
نتیجهگیری: تا زمانی که به تهدید گروههای تروریستی مستقر در افغانستان رسیدگی نشود، کل منطقه، و نه فقط پاکستان، متضرر خواهد شد. از این رو، تشکیل یک نشست منطقهای برای شفافسازی کابل ضروری است.
