برخلاف رویکرد تبعیض آمیز گروه تامین کننده های مواد هسته ای (NSG) ، پاکستان استفاده غیرنظامی از انرژی هسته ای را برای رونق اقتصادی به حداکثر رسانده است. علاوه بر این، اسلام آباد فناوری هسته ای و مواد مورد استفاده در بخش های پزشکی و کشاورزی را افزایش داده است.
توانایی بومی آنها، به ویژه منابع انسانی که به طورعلمی آموزش دیده اند و دستگاه های ایمنی و امنیتی تأسیسات هسته ای، باعث می شود استفاده غیرنظامی کشور از فناوری هسته ای و مواد به طور سیستماتیک افزایش یابد.
انفجار هسته ای که در هند در 18 مه 1974 رخ داد ، ایالات متحده و کشورهای همفکر با آن را برای ایجاد آمیز گروه تامین کننده های مواد هسته ای NSG) ( وادار کرده و در نتیجه، کانادا و ایالات متحده عرضه ی مواد و سوخت هسته ای به هند را متوقف کردند.
اگرچه پاکستان هیچ توافقی را با فروشنده ی اولین نیروگاه هسته‌ای خود که نیروگاه هسته‌ای کراچی (KANUP) بود نقض نکرد، اما کانادا بلافاصله پس از آزمایش هسته‌ای هند ، تامین مواد برای ساخت رآکتور کراچی را کنسل کرد.همچنین واشنگتن توانست پاریس را وادار کند که توافقنامه کارخانه بازفرآوری هسته ای فرانسه و پاکستان را در ژوئن 1978 لغو کند.
هر دو این پروژه ها در مراحل اولیه ی ساخت خود بودند و فسخ ناگهانی این قراردادها صنعت نوپای هسته ای پاکستان را از مسیر خود خارج کرد.
اما روزنه ی امید و نتیجه سازنده ای که از این طرد شدن به وجود آمد ، پیشرفت بومی صنعت هسته ای پاکستان بود. بنابراین امروز، پاکستان یک کشور دارای سلاح هسته ای بوده و صنعت هسته ای غیرنظامی خود را با موفقیت مدیریت می کند تا بتواند بازده کشاورزی را افزایش دهد، بیماران را در بیمارستان ها درمان کند و شش نیروگاه هسته ای خود را مدیریت کند.
قابل ذکر است که مهندسان هسته‌ای پاکستانی توانستند KANUP-1 را تکمیل کنند و بدون حمایت هیچ تامین کننده ای تقریبا نزدیک به چهار دهه تا وقتی که از مدار خارج شود، آن را به خوبی و موفقیت مدیریت کردند. آنها همچنین تأسیسات بازفرآوری هسته‌ای را در خوشاب تکمیل کردند تا سوخت هسته‌ای را برای ساخت پلوتونیوم با درجه تسلیحاتی به دست آورند.
اسلام آباد با توجه به شناختی که در مورد نگرش غرب نسبت به برنامه هسته ای پاکستان داشت ، به چین نزدیک شد تا برنامه هسته ای غیرنظامی خود را تحت حفاظت آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) تکمیل کند.
بررسی روابط پاکستان و اسرائیل ←
چین به پاکستان در احیا و پیشرفت صنعت تولید انرژی هسته ای کمک کرد.
پکن در سال 2004 به NSG ملحق شد اما به همکاری هسته‌ای برای استفاده غیرنظامی با پاکستان تحت بند اجداد (بند اجداد یا بند میراث، معافیتی است که به افراد یا نهادها اجازه می‌دهد به فعالیت‌ها یا عملیاتی که قبل از اجرای قوانین، مقررات یا قوانین جدید تأیید شده‌اند، ادامه دهند.) در حقوق بین‌الملل ادامه داد.
کمیسیون انرژی اتمی پاکستان (PAEC) و همکاری‌های هسته‌ای ملی چین (CNNC) یادداشت تفاهم 4.8 میلیارد دلاری را در 20 ژوئن برای ساخت هفتمین نیروگاه هسته‌ای چین در این کشور به نام چشمه-5 (C-5) امضا کردند.
به گفته شهباز شریف، نخست وزیر پاکستان، C-5 بخشی از طرح امنیت انرژی پاکستان برای تنوع بخشیدن به ترکیب انرژی است که تامین برق ارزان برای صنعت و کمک به افراد عادی را تضمین می کند. در واقع اگر تامین برق، بدون وقفه و اقتصادی نباشد، رشد صنعتی کشور به خطر می افتد.
در حوزه تولید برق، کمک سخاوتمندانه چین، به ویژه در ساخت نیروگاه های هسته ای، قابل توجه است. پاکستان سهم انرژی اتمی خود را در ترکیب انواع مختلف از انرژی هسته ای رشد داده است بنابراین، ظرفیت تولید انرژی هسته ای خود را با کمک چین افزایش داده است و کل برنامه هسته ای غیرنظامی آن تحت حفاظت آژانس بین المللی انرژی اتمی است.
از این رو، چینی‌ها متقاعد شده‌اند که پاکستان سوخت مصرف‌شده در نیروگاه هسته‌ای ساخت چین را برای موادی که شکافت‌پذیر هستند با درجه تسلیحاتی بازفرآوری نخواهد کرد. نخست‌وزیر شریف همچنین درباره پروژه جدید گفته که این پیامی را با صدای بلند و واضح ارسال میکند که پاکستان مکانی است که در آن شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران چینی می‌توانند با اعتماد بی چون و چرای به همکاری ادامه دهند.
