پاکستان PNS Tariq، آخرین کشتی جنگی تحت پروژه MILGEM را به آب انداخت

PNS Tariq - نیروی دریایی پاکستان (PN) شاخه جنگ دریایی نیروهای مسلح پاکستان است که فرمانده عالی آن رئیس جمهور پاکستان است و محدوده فعالیت آن خط ساحلی پاکستان در دریای عرب و خلیج عمان تعریف شده است. فرماندهی نیروی دریایی توسط رئیس ستاد نیروی دریایی، دریاسالار چهار ستاره ای، که یکی از اعضای کمیته رئیس ستاد مشترک است، انجام می شود. رئیس ستاد نیروی دریایی توسط نخست وزیر پیشنهاد و توسط رئیس جمهور پاکستان منصوب می شود.
پاکستان PNS Tariq، آخرین کشتی جنگی تحت پروژه MILGEM را به آب انداخت
این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید
پاکستان PNS Tariq، آخرین کشتی جنگی تحت پروژه MILGEM را به آب انداخت

 

نیروی دریایی پاکستان (PN) شاخه جنگ دریایی نیروهای مسلح پاکستان است که فرمانده عالی آن رئیس جمهور پاکستان است و محدوده فعالیت آن خط ساحلی پاکستان در دریای عرب و خلیج عمان تعریف شده است. فرماندهی نیروی دریایی توسط رئیس ستاد نیروی دریایی، دریاسالار چهار ستاره ای، که یکی از اعضای کمیته رئیس ستاد مشترک است، انجام می شود. رئیس ستاد نیروی دریایی توسط نخست وزیر پیشنهاد و توسط رئیس جمهور پاکستان منصوب می شود. رئیس فعلی دریاسالار امجد خان نیازی است.[1] دریاسالار نیازی بیست و دومین فرمانده نیروی دریایی پاکستان است که پس از ظفر محمود عباسی، این مسئولیت را بر عهده دارد.

علاوه بر خدمات جنگی، نیروی دریایی دارایی های جنگی خود را برای انجام عملیات نجات بشردوستانه در داخل و همچنین شرکت در نیروهای ضربت چند ملیتی که توسط سازمان ملل متحد برای جلوگیری از تروریسم دریایی و حفظ حریم خصوصی در سواحل تعیین شده است، بسیج کرده است.[2][3] نیروی دریایی پاکستان از بدو استقلال خود از انگلستان، 2 بار در مرزهای دریایی خود با کشور همسایه هند درگیری داشته است و نیز بارها در اقیانوس هند مستقر شده است تا به عنوان مشاور نظامی کشورهای عربی خلیج فارس و سایر کشورهای دوست در جریان درگیری های چند ملیتی عمل کند.

نیروی دریایی پاکستان تاریخ دشواری را پشت سر گذاشته است، در روزهای پس از استقلال، تنها 200 افسر و 3000 ملوان به نیروی دریایی به ارث رسید – ارشدترین آنها کاپیتان HMS Choudri بود که تجربه کمی در کادر نظامی داشتو از شعبه اجرایی نیروی دریایی سلطنتی هند آمده بود، آن هم در شرایطی که [4] تنها شش افسر مهندس مکانیک بودند، در حالی که هیچ مهندس برق یا متخصصی برای مراقبت از سیستم های الکتریکی تسلیحاتی یا نیرو دادن به سایر بخش ها، وجود نداشت.

از عمده مشکلات اولیه، کارکنان ناکافی، کمبود پایگاه های عملیاتی، کمبود حمایت مالی، و منابع ضعیف فنی و پرسنلی بود که موجب تضیف جایگاه این نیرو می شد. این در حالیست که در آن روزها ارتش و نیروی هوایی نیروهای بودند که بر برنامه های مدیریتی کلان، مسلط بودنه و برنامه ریزی های دفاعی کاملاً مبتنی بر دیدگاه ارتش و نیروی هوایی انجام می شد.

برای غلبه بر این مشکل و کنترل اوضاع، نیروی دریایی ابتدا در شرق و سپس با انتقال به غرب و تمرکز در آنجا، از غرب کشور شروع به گرفتن نیرو کرد. نیروی دریایی پاکستان روزهای سختی را در جنگ منطقه ای سپری کرد و این تجربه تلخ ولی ارزشمند آن را به جناحی از ارتش تبدیل کرده که نقش برجسته آن قابل کتمان نیست.

نشان نیروی دریایی پاکستان

 

بر خلاف ارتش یا نیروی هوایی که به منظور تبدیل شدن به یک افسر نظامی طرق مختلفی وجود دارد، در نیروی دریایی تنها یک مسیر وجود دارد، که آن هم گذراندن یکسال و نیم در آکادمی نیروی دریایی پاکستان است و گذراندن دوره آموزشی در جزیره مانورا. اولین مأموریت خود را در یک کشتی در دریای آزاد انجام می‌دهند که به آنها تجربه زندگی در دریا را می‌دهد این در حالیست که موازی با آن با مشاغل مختلف در کشتی آموزش می‌بینند.

آموزش میانی مدت معمولاً تا شش ماه طول می کشد و سپس به آکادمی نیروی دریایی بازمی گردند تا به عنوان ستوان فرعی ارتقا یابد. تحصیلات دانشگاهی آنها توسط نیروی دریایی در دانشکده مهندسی نیروی دریایی در کراچی به مدت سه سال ارائه می شود و در انتها مدرک لیسانس می گیرند.

علاوه بر افسران نظامی، وزارت نیروی دریایی همچنین به غیرنظامیان در زمینه مدیریت مالی، حسابداری، خدمات پزشکی، محاسبات و اداری اشتغال ارائه می دهد و در حال حاضر حدود 2000 غیرنظامی را استخدام کرده است که سهمیه نیروی دریایی را در سال 2018 برآورده کرده اند.[5]

بر اساس پذیرش‌ها و برآوردهای مختلف ارائه شده توسط موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک، مجموع نیروی دریایی پاکستان 54100 پرسنل است که شامل پرسنل فعال، نیروهای ذخیره نیروی دریایی، تفنگداران دریایی، آژانس امنیت دریایی پاکستان (PMSA) می‌شود. و پرسنل نیروی دریایی گارد ساحلی – شاخه ای در ارتش پاکستان [6،7،8].

ارتش پاکستان در 10 سال اخیر به سبب ماهیت مهم این سازمان در اداره کشور، به منظور مقابله با خطرات و تهدید های احتمالی منطقه ای مانند هند و افغانستان و فرا منطقه ای مانند آنچه در مورد دزدی های دریایی در دریای عمان شاهد آن بودیم، آنچنان که در نیروی هوایی نیز شاهد آن بودیم، درصدد تجهیز و ارتقای نیروی دریایی است و در این زمینه همکاری بسیار نزدیک و گسترده ای را با همسایه خود یعنی چین و همچنین با همسایه منطقه ای خود یعنی ترکیه انجام داده است. یکی از این پروژه های همکاری که با ترکیه در حال انجام است، پروژه MILGEN  است که در ادامه در مورد آن توضیح خواهیم داد.

برای دریافت بهتر در مورد این پروژه مشترک نگاهی اجمالی به نیروی دریایی ترکیه خواهیم داشت. ظهور و ساختار دریایی مدرن نیروی دریایی ترکیه را می‌توان به 10 ژوئیه 1920، زمانی که به عنوان اداره امور دریایی در طول جنگ استقلال ترکیه به رهبری مصطفی کمال آتاتورک تأسیس شد، جستجو کرد. از ژوئیه 1949، این سرویس به طور رسمی به عنوان نیروی دریایی ترکیه شناخته می شود. در سال 2008، نیروی دریایی ترکیه دارای پرسنل فعال 48600 نفر بود. این رقم شامل یک تیپ تفنگداران آبی خاکی و همچنین چندین نیروی ویژه و تکاوران بود.[9]

نماد نیروی دریایی ترکیه

از اوایل سال 2021، نیروی دریایی طیف گسترده ای از کشتی ها و 60 هواپیمای دریایی را اداره می کند. در سال 1961، فرماندهی نیروی دریایی ترکیه به چهار فرماندهی اصلی زیرمجموعه سازماندهی شد: فرماندهی ناوگان ترکیه، فرماندهی منطقه دریای شمال ترکیه، فرماندهی منطقه دریای جنوبی ترکیه و فرماندهی آموزش نیروی دریایی ترکیه. در سال 1995، فرماندهی آموزش نیروی دریایی ترکیه به فرماندهی آموزش و آموزش نیروی دریایی ترکیه تغییر نام داد.[10] نیروی دریایی ترکیه در حال حاضر چندین برنامه نوسازی را برای جایگزینی تجهیزات قدیمی خود انجام می دهد.

از سال 2023، پروژه های اصلی نوسازی به شرح زیر است:

پروژه مشترک MILGEM با همکاری نیروی دریایی ترکیه در حال اجرا است. نام پروژه از عبارت “کشتی ملی” در زبان ترکی استانبولی Milli Gemi برگرفته شده است. این پروژه با هدف توسعه ناوها، ناوچه ها و ناوشکن های چند منظوره است که می توانند در طیف وسیعی از ماموریت ها از جمله شناسایی، مراقبت، هشدار سریع، جنگ ضد زیردریایی، سطح به سطح و سطح به سطح مستقر شوند.. از سال 2018 (زمان عقد قرارداد)، پروژه MILGEM شامل چهار ناو جنگی ضد زیردریایی کلاس Ada و یک ناوگروه ELINT، چهار ناوچه چند منظوره کلاس استانبول و ناوشکن ضد هوایی کلاس TF2000 به مقصد نیروی دریایی ترکیه، چهار ناوگروه کلاس بابر برای پاکستان است.

2 کشتی در فرماندهی کشتی سازی استانبول و 2 کشتی دیگر در KS&EW در حال ساخت هستند. شرکت ASFAT متعلق به وزارت دفاع ترکیه پیمانکار اصلی این پروژه است. این برنامه از 11 مارس 2019 آغاز شد. انتظار می‌رود تحویل کشتی‌هایی که قادر به انجام انواع وظایف نظامی از پدافند هوایی تا دفاع زیردریایی هستند، در فواصل شش ماهه از آگوست 2023 انجام شود[11].

کشتی های پروژه MILGEM؛ در بالا یک ناوگروه کلاس Ada، در وسط یک ناوچه کلاس استانبول، و در پایین، یک ناوشکن کلاس TF2000

 

پیکربندی دقیق کشتی‌های کلاس MILGEM پاکستان هنوز علنی نشده است. دریادار عباسی در رزمایش دریایی امان که در فوریه 2019 برگزار شد، گفت که کشتی‌های پاکستانی با یک 16 سلولی VLS پشت تفنگ اصلی مجهز می‌شوند. پیش بینی می شود ناوهای کلاس بابر به سامانه دفاع هوایی آلباتروس NG متعلق به MBDA و موشک های ضد کشتی و زمینی حربه مجهز شوند.

پروژه MILGEM یک نقطه عطف مهم در مشارکت استراتژیک پاکستان و ترکیه است. پاکستان در سال 2018 قراردادی به ارزش 1.5 میلیارد دلار با ترکیه برای خرید چهار کشتی کلاس MILGEM Ada با شرکت دفاعی دولتی ASFAT ترکیه امضا کرد. بر اساس قراردادی که شامل انتقال فناوری بود، قرار بود دو کشتی در کارخانه کشتی سازی نیروی دریایی استانبول و دو کشتی دیگر در کارخانه کشتی سازی کراچی ساخته شوند.

 

تاریخچه ارتش پاکستان

 

اولین دو کشتی جنگی کلاس MILGEM (همچنین به عنوان کلاس بابر شناخته می شود) با نام های PNS Babur و PNS Badr به ترتیب در استانبول و کراچی در آگوست 2021 و می 2022 به آب انداخته شدند. سومین PNS Khaibar در نوامبر 2022 در استانبول راه اندازی شد. چهارمین و آخرین آن PNS Tariq نام دارد که در اوت 2023 در کارخانه کشتی سازی کراچی، مراحل ساخت آن پیش رفته است. این کشتی یا ناو مجهز به آخرین تکنولوژی های طرفین مشارکت است.

PNS Tariq چهارمین و آخرین کروت MILGEM است که توسط ترکیه برای پاکستان ساخته شده است.

شهباز شریف نخست وزیر پاکستان و جودت یلماز معاون رئیس جمهور ترکیه به طور مشترک، کشتی PNS Tariq Corvette را طی مراسمی که در کارخانه کشتی سازی و مهندسی کراچی در کراچی در 2 اوت برگزار شد، افتتاح کردند. این مراسم در واقع  تقویت همکاری دفاعی پاکستان و ترکیه را به نمایش گذاشت و نشان داد که این دو کشور در قالب این پروژه اهداف بلند مدت دفاعی مشترکی را دنبال می کنند.

معاون رئیس جمهور ترکیه با اشاره به تمایل این کشور به تعمیق روابط دوجانبه ویژه” از طریق افزایش همکاری های استراتژیک و اقتصادی بر تعهد ترکیه به اشتراک دانش، تجربه و فناوری با کشورهای دوست در بخش دفاعی تاکید کرد و پروژه های مشترک جاری با پاکستان را نمونه بارز این رویکرد ذکر کرد.

شهباز شریف نخست وزیر پاکستان و جودت یلماز معاون رئیس جمهور ترکیه و دریاسالار امجد خان نیازی فرمانده نیروی دریایی پاکستان به طور مشترک کشتی PNS Tariq Corvette را طی مراسمی در کارخانه کشتی سازی کراچی افتتاح کردند.

جدیدترین کشتی‌های جنگی، قابلیت‌های دفاعی و بازدارندگی دریایی کشور را تقویت می‌کنند، زیرا نیروی دریایی پاکستان قصد دارد ناوگانی متشکل از 50 کشتی از جمله 20 کشتی بزرگ سطحی بسازد. با بکارگیری جدیدترین ناوهای جنگی، نیروی دریایی پاکستان به ناوها و ناوچه های چند منظوره ای مجهز می شود که می توانند در طیف وسیعی از ماموریت ها از جمله: نظارت، هشدار سریع، جنگ ضد زیردریایی، جنگ سطح به سطح و جنگ سطح به هوا و عملیات های آبی خاک را پوشش دهند.

ناوهای MILGEM دارای پیشرفته ترین سلاح های سطحی، زیرسطحی و ضدهوایی و حسگرهای موثر دوربرد هستند که از طریق یک سیستم مدیریت نبرد مرکزی شبکه پیشرفته یکپارچه شده اند. این کوروت ها 108.2 متر طول و ظرفیت جابجایی حدود 2900 تن دارند و می توانند با سرعت 26 مایل دریایی حرکت کنند. می تواند خدمه ای حدود 142 نفر را حمل کند.

سیستم نیروی محرکه تمامی کشتی های MILGEM از یک توربین گازی LM2500 در پیکربندی توربین دیزل و گاز ترکیبی با دو موتور دیزل تشکیل شده است. قدرت کل پیشرانه 31600 کیلووات است. کلاس Ada ترکیه، ناوهای چند منظوره ای هستند که قادر به انجام طیف گسترده ای از ماموریت ها از جمله شناسایی، مراقبت، جنگ ضد زیردریایی، جنگ سطح به سطح و جنگ سطح به هوا هستند.

 

داده های کلیدی طارق:

جابجایی: 2926 تن

طول: 108.2 متر

پیشرانه: CODAG

حداکثر سرعت: 31 گره

برد: 3500 مایل دریایی

استقامت: 15 روز در دریا

خدمه: 93+40

من‌ علی‌ خیرابی‌ دکترای‌ مهندسی‌ مواد و متالورژی هستم و در این‌ مقاله‌ نگاه مختصری‌ بر ناو جدید نیروی دریایی پاکستان و بخشی از پروژه مشترک نظامی پاکستان و ترکیه داشتیم.

 

 

مراجع:

  1.  “Official History of Pakistan Navy”. www.paknavy.gov.pk. Archived from the original on 1 November 2016. Retrieved 29 January 2019.
  2. “Daily Times”. Archived from the original on 2 December 2013. Retrieved 18 June 2012.
  3. Khan, Pakistan Navy (retired), current research officer at Pakistan Naval War College, Commander Muhammad Azam (2011). “Options for Pakistan Navy: § Pakistan Navy: A sentinel for energy and economic security”United States Naval Academy: Commander Muhammad Azam Khan, retired. Current, research officer at the Pakistan Naval War College: 7. Archived from the original on 12 May 2017.
  4. Kazi, AGN (15 August 1947). “List of Naval officers transferred to Pakistan Navy on 15 August 1947”Archived from the original on 11 February 2017. Retrieved 3 February 2019.
  5. “Advertisement of Join Pakistan Navy civilians”. filectory.com. Archived from the original on 5 February 2023. Retrieved 15 April 2019.
  6. Waters, Conrad (2011). “(§The Pakistan Navy)” (google books). Seaforth World Naval Review 2012 (1st ed.). Barnsley, Yorkshire, UK: Seaforth Publishing. p. 200. ISBN 9781783466320Archived from the original on 5 February 2023. Retrieved 1 February 2019.
  7. The Military Balance 2010, p. 367, International Institute for Strategic Studies (London, 2010).
  8.  III, A. D. Baker (2002). The Naval Institute Guide to Combat Fleets of the World. Naval Institute Press. ISBN 9781557502421Archived from the original on 5 February 2023. Retrieved 18 July 2019.
  9.  Library of Congress – Federal Research Division (August 2008), Country Profile: Turkey (PDF), pp. 25–26
  10. “Hata Sayfası”. Retrieved 14 December 2014.
  11.  Acquisition of Design Services and Platform Construction and Outfitting Equipment for MILGEM Project Prototype Ship and Second Ship, SSM, Turkey, Retrieved 6 December 2010

 

مقالات پیشنهادی:

Leave a Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *