استودیو موسیقی کوک و تحریم کوکا کولا در پاکستان
با شروع فصل ۱۵ ازمحبوب ترین نمایش موسیقی پاکستان ،
طرفداران با این سوال دست و پنجه نرم می کنند؛تحریم کنیم یا تحریم نکنیم ؟
همانطور که همه میدانیم ،کوکاکولا نام برند محبوب یک نوشابه امریکایی است. این نوشابه در سال ۱۸۸۶ توسط جان استیلث پمبرتون در آتلانتا، جورجیا، ایالات متحده آمریکا اختراع شد. کوکاکولا در حال حاضر توسط شرکت کوکاکولا تولید و به فروش می رسد.
از طرفی کوک- استودیو یک پلتفرم موسیقی است که به همکاری بین هنرمندان از کشورهای مختلف می پردازد. این پلتفرم در سال ۲۰۰۹ توسط کوکاکولای پاکستان راه اندازی شد و از آن زمان به یک برند بین المللی تبدیل شده است. کوک استودیو تا کنون میزبان بیش از ۱۰۰۰ هنرمند از بیش از ۵۰ کشور بوده است.بنابراین، در حالی که کوک استودیو توسط کوکاکولا حمایت مالی می شود،ولی آنها دو ماهیت جداگانه هستند. کوکاکولا یک نوشابه است، در حالی که کوک استودیو یک پلتفرم موسیقی است.”
کوک استودیو، که زمانی به عنوان بزرگترین محصول فرهنگی پاکستان شناخته می‌شد،بتازگی با یک معضل روبرو شده است. در دوره‌ای که برندهای بزرگ و شرکت‌های سراسر جهان به دلیل ارتباط حتی اندکی با اسرائیل با فراخوان تحریم مواجه هستند، این پلتفرم موسیقی هنوز به مسائل پیچیده ژئوپلیتیکی که در مرکز آن قرار گرفته، نپرداخته است. همین موضوع بر دیدگاه مردم نسبت به آن تأثیر گذاشته است.
شرکت کوکاکولا حتی قبل از هفتم اکتبر هم با فراخوان‌هایی برای تحریم روبرو بوده، اما از زمانی که اسرائیل حملات نظامی خود را در غزه آغاز کرد، صدای این اعتراض ها بسیار بلندتر شده است. این تحریم‌ها توسط مردم پاکستان به طور قاطع فراگیرشده و برندهای بومی در مواجهه با تحریم‌های طرفداران فلسطین، از حمایت بی‌سابقه‌ای برخوردار شده‌اند. اینکه کوکاکولا واقعا در لیست رسمی تحریم، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم (BDS) قرار ندارد، مهم نیست، زیرا احساسات قوی پیرامون تحریم در پاکستان منجر به فراخوان‌های گسترده برای اجتناب از تقریباً همه محصولات مرتبط با خارج از کشور شده است.
اما کوک استودیو یک برند مستقل است که همیشه ذاتا پاکستانی شناخته شده. این برنامه باعث پیشرفت بسیاری از هنرمندان جوان شده و برخی از آنها را به شهرت جهانی رسانده است. «Pasoori»، اثر فوق العاده Ali Sethi و Shae Gill، آهنگی لقب گرفت که هند و پاکستان را متحد کرد. مقالات تحقیقاتی متعددی نقش کوک استودیو در ترویج «دیپلماسی فرهنگی» و «فرافرهنگ گرایی» را ستوده‌اند. این پلتفرم به صنعت موسیقی پاکستان به شیوه‌ای کمک کرده که هیچ پلتفرم دیگری قبل و بعد از آن موفق به انجام آن نشده است. به عبارت ساده، کوک استودیو یک پدیده است.
اما حالا طرفداران این پلتفرم و هنرمندانی که با آن همکاری داشته‌اند، با چالش جدیدی دست و پنجه نرم می‌کنند ؛ اینکه آهنگ‌های ساخته شده توسط پلتفرم مورد علاقه‌شان را گوش کنند یا خیر؟
کوک استودیو ۱۵ – گوش کنیم یا نه؟
کوک استودیو ۱۵، بعد از تأخیری حدوداً شش ماهه و بدون هیچ تبلیغ، ترفند بازاریابی یا توضیحی در مورد دیرکرد بازگشتش، در تاریخ ۱۴ آوریل با آهنگ «Aayi Aayi» منتشر شد. منابع خبری معتقد بودند که این برنامه به دلیل تأخیر در پرداخت دستمزد افراد بسیار زیادی که از ماه ها پیش برای این فصل، شبانه روز و خستگی‌ناپذیر کار کرده بودند، دیر یا زود مجبور به بازگشت بود.
تهیه‌کننده‌ی این فصل، آقای زلفی، با به اشتراک گذاشتن ویدیویی در اینستاگرام از بازگشت آن خبر داد، بدون اینکه به دلایل تأخیر بپردازد. او زیر پست خود نوشت: «دو سال از «Phir Milenge» می‌گذرد، قولی که به شما دادیم، قولی که فصل ۱۴ کوک استودیو را با آن به پایان رساندیم. امروز با امید، عشق، فروتنی و قدردانی در قلبمان، سفر دیگری را با شما و برای شما آغاز می‌کنیم.»
از آن زمان تاکنون سه آهنگ منتشر شده و آهنگ‌های دیگری نیز با حضور هنرمندان جدید و شناخته‌شده در راه است. با این حال، این پلتفرم هیچ بیانیه‌ای صادر نکرده یا به شرایطی که منجر به استقبال نسبتاً کم‌رنگ آن در سال جاری شده است، نپرداخته است. به قول آقای ندیم فاروق پارچا که برای مجله معتبر « Aurora » می‌نویسد: برندهایی که با تحریم مواجه هستند نمی‌توانند وانمود کنند که هیچ اتفاقی نیفتاده است و در عوض باید به روشی معنادارتر با مخاطبان خود ارتباط برقرار کنند.
البته منابع خبری تأیید کردند که این برنامه در مرحله پس از تولید قرار داشت که حملات هفتم اکتبر رخ داد. به این معنی که هنرمندان از قبل قرارداد را امضا کرده بودند، آهنگ‌هایشان را ضبط کرده بودند و دیگر گزینه‌ای برای جدا شدن از این برند را نداشتند.
همچنین پای حمایت مالی چشمگیری در میان است که هنرمندان پاکستانی و به طور کلی صنعت موسیقی پاکستان در طول سال‌ها از کوک استودیو دریافت کرده‌اند. این پروژه که در سال ۲۰۰۸ توسط Rohail Hyatt راه‌اندازی شد، با هدف بازآفرینی و ترویج موسیقی پاکستان و نه فروش کوکاکولا، آغاز شد.
بر اساس گفته‌های فردی با دانش داخلی از این فرآیند، تغییر اخیر در سیاست پرداخت کوک استودیو به هنرمندان اجازه می‌دهد تا علاوه بر دستمزد کلی، حق امتیاز نیز دریافت کنند. این حق امتیاز بین افراد متعددی که روی آهنگ کار کرده‌اند تقسیم می‌شود ، خوانندگان، شاعران، تهیه‌کنندگان و سایر ذینفعان.
این ساختار غیررسمی است و اغلب به صورت موردی تصمیم‌گیری می‌شود، اما اینطور استنباط می‌شود که هنرمندان قدرت مذاکره در مورد قراردادهای خود را دارند
.مبلغ دستمزد کلی بسته به هنرمند متفاوت است، اما به طور کلی مبلغی معقولانه است.به این معنی است که هنرمندان هم از محبوبیت بالای یک آهنگ و هم از تبلیغات آن سود مالی می‌برند. معرفی حق امتیاز یک مورد جدیدتر در این سیاست است که توسط آقای زلفی به ارمغان آمده است .
اما حتی قبل از این تغییر، پاکستان شاهد افزایش محبوبیت چندین هنرمند پس از یک آهنگ موفق در کوک استودیو بوده است، که آنها را در مسیر اجراها و تورهای بیشتر قرار می‌دهد و این فقط هنرمندان نیستند که از این دیده شدن بهره‌مند می‌شوند بلکه کوکاکولا نیز به لطف معروف شدن این موسیقی، به اندازه کافی سود می‌برد.خود کوک استودیونیز تاکنون سیاست‌های تقسیم سود خود را فاش نکرده است و دستمزد هنرمندان برای عموم فاش نشده است.
با اینکه کوک استودیو کارهای زیادی برای صنعت موسیقی پاکستان انجام داده است، اما همچنان بار اصلی تحریم را در این فصل به دوش می‌کشد و در قلب طرفداران پاکستانی این پلتفرم موسیقی، یک تضاد وجود دارد. آیا آنها به خاطر ارتباط این پلتفرم با کوکاکولا به تحریم خود ادامه دهند یا اینکه از پاکستانی‌های پشت صحنه کوک استودیو حمایت کنند و کوکاکولا را نادیده میگیرند؟
بسیاری به طور پنهانی استدلال می‌کنند که کوک استودیو و بسیاری از پاکستانی‌های پشت صحنه آن نباید عواقب یک تحریم جهانی را متحمل شوند، چرا که این پلتفرم ذاتا پاکستانی است. تهیه‌کنندگان، خوانندگان، تکنسینن‌ها، نویسندگان، میکسرها و همه افراد درگیر در این پروژه پاکستانی هستند.
آنها استدلال می‌کنند که مگر تجلیل از کوک استودیو، تجلیل از موسیقی پاکستان نیست؟ یا این تجلیل از کوکا‌کولاست که به نظر می‌رسد در ظاهر، ارتباط چندانی با موسیقی کوک استودیو ندارد.
طرف دیگر نیز دچار تضاد و کشمکش با ایده حمایت از برندی است که حتی اگر به معنای نادیده گرفتن کار هنرمندان محلی باشد، تحت تحریم جهانی قرار دارد.
آنها اینطور استدلال می کنند که تحریم این برند به دلیل همبستگی با فلسطین، صرف نظر از اینکه چه کسانی روی آهنگ ها کار کرده اند، دلیل کافی برای تحریم پلتفرم است. سایر برندهایی که در پاکستان تحریم می شوند نیز در نهایت از کارمندان پاکستانی استفاده می کنند. کوک استودیو چه تفاوتی با آنها دارد؟
در نهایت، کوکاکولا یک شرکت است که به دنبال سودآوری است. با حمایت از کوک استودیو، مصرف کنندگان ناخواسته به سودآوری این برند کمک می کنند ، کاری که تحریم کنندگان برندها به حمایت از فلسطین نمی خواهند انجام دهند.
حالا پاکستانی ها با یک معضل اخلاقی آزاردهنده روبرو هستند ، ادامه تحریم یا حمایت از پلتفرمی که از بدو تأسیس، پاکستانی شناخته شده است. آیا می توان برند را از بسیاری از پاکستانی هایی که روی آن کار کرده اند و همچنان کار می کنند جدا کرد؟
بنابراین بحث همچنان باقی است، آیا می توانید کوک را از کوک استودیو جدا ببینید؟
بیشتر بخوانید:
| انفجار جمعیت در پاکستان – یک نعمت یا یک نفرین؟ |
