ذرت، که با نام بلال نیز شناخته می‌شود، داستان موفقیت خود را تا حد زیادی زیر سایه توجه رسانه‌ای که معمولاً سیاست‌های مربوط به شکر و گندم به خود جلب می‌کنند، پنهان کرده است. با این حال، عملکرد ذرت در پاکستان دو دهه گذشته سه برابر شده است و طبق گزارش شورای بازرگانی پاکستان (PBC)، تولید آن بیش از شش برابر شده است ( از ۱.۶ میلیون تن به ۱۰.۶ میلیون تن رسیده است) رشدی که ناشی از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، به ویژه در قالب واردات بذرهای هیبرید و به طور قابل توجهی به دلیل عدم دخالت دولت است.
اکثر خاطرات دوران مدرسه به نوعی با ذرت همراه است. بچه ها اغلب در ماشین ون با دوستان یا با مادر در صندلی عقب ماشین، ذرت را در انواع مختلف، به عنوان makai (دانه های پخته شده در خاکستر)، bhutta (ذرت پخته شده روی ذغال چوب)، بخارپز شده که پنیر بر رویش پاشیده شده یا بلال سبز ، می جوند. ابرقدرت ذرت در همین جا مشخص میگردد ؛ تنوع استفاده از آن و جذابیت آن هم در بخش کشاورزی و هم در بخش تجاری غیر قابل انکار است.
حدود دو سوم از کل تولید ذرت پاکستان که تقریباً ۱۰ میلیون تن است برای خوراک طیور و بقیه برای علوفه دام و سایر مصارف تجاری و همچنین مصرف انسان استفاده می شود. در حالی که تقاضا عمدتاً توسط خوراک طیور و بخش لبنیات هدایت می شود، ذرت کاربردهای بی شماری برای کالاهای مصرفی و همچنین کالاهای واسطه در بخش تولید دارد. در واقع، از هر قسمت از دانه ذرت استفاده ای می شود. روغن از جوانه استخراج می شود، نشاسته برای تولید محصولات مختلف به صنایع فرستاده می شود، پروتئین برای خوراک طیور خشک می شود و فیبر نیز برای خوراک دام خشک می شود.
طبق گزارش وضعیت کشاورزی شورای بازرگانی پاکستان در سال ۲۰۲۳، پاکستان نزدیک به دو میلیون جوجه دارد (که در ۱۵ سال گذشته چهار برابر شده است) و افزایش طیور با افزایش دسترسی به خوراک با کیفیت مرتبط است. خوراک طیور یکی از اجزای اصلی پرورش مرغ است و ۴۵ درصد آن از ذرت تشکیل شده است. از زمان روی آوردن به بذرهای ذرت هیبریدی در سال ۲۰۰۱، عملکرد از ۱۸ maunds در هر جریب به حدود ۶۰ maunds رسیده است که ذرت هیبریدی را به یکی از دلایل اصلی رشد پاکستان به عنوان تولیدکننده طیور تبدیل کرده است.( maunds یک واحد وزن متفاوت در برخی از کشورهای آسیایی است که معادل حدود ۸۲ پوند (۳۷ کیلوگرم)میباشد).
پاکستان همچنین هفتمین جمعیت بزرگ دام در جهان را دارد و جایی که گاو وجود دارد، تقاضای زیادی برای علوفه وجود خواهد داشت. سیلاژ ذرت نیز به دلیل داشتن پروتئین بالا، یک خوراک محبوب گاو است که در گاوداری های شیری وهمچنین برخی عملیات گاوداری گوشتی استفاده می شود. برخی به دلیل محتوای بالای پروتئین آن، آن را “سوپر غذا” برای حیوانات مزرعه می نامند. در پاکستان، به دلیل شرایط آب وهوایی مناسب، سیلاژ ذرت از کیفیت نسبتاً بهتری برخوردار است که امکان صادرات آن را نیز فراهم می کند.
در حالی که طیور و دام سهم عمده ای از تولید ذرت را مصرف می کنند، مشتقات ذرت کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف دارد. به عنوان مثال، شرکت رهبان ذرت، وابسته به شرکت Ingredion Inc.، یکی از بزرگترین پالایشگاه های ذرت در جهان است. این شرکت سالانه صدها هزار تن ذرت را برای تولید محصولات غذایی و صنعتی فرآوری می کند. مشتقاتی مانند نشاسته ذرت در تولید مواد غذایی مانند فرنی استفاده می شود، در حالی که فرآیندهای پالایش آرد و روغن را نیز انجام می دهد. نشاسته ذرت در صنایع مختلف کاربرد دارد و بازار داخلی برای مشتقات ذرت در نساجی، کاغذ، مقوای راه راه، مواد غذایی، دارویی و شوینده ها در حال رشد است. به عنوان مثال، در نساجی، نشاسته به عنوان عامل اتصال و تقویت کننده استفاده می شود و پیش نیاز بافندگی است زیرا باعث می شود نخ ها پاره نشوند. در سطح میکروسکوپی تر، زباله های حاصل از صنعت ذرت می توانند میکروب ها، گیاهان و قارچ ها را ایجاد کنند. اینها مولکول هایی با خواصی تولید می کنند که به تولید محصولات پاک کننده خانگی مانند صابون ظرفشویی و پودر شوینده لباسشویی توسط برندهایی مانند Unilever تولید میشوند.
موفقیت ذرت در پاکستان گواهی بر دستاوردهای بخش خصوصی بدون دخالت دولت و با در دسترس بودن بذرهای با کیفیت است.
